Vrouwen van nu
10 juni 2016 (klik hier voor Pdf versie)
We kunnen gerust van een debuut spreken met NOOIT MEER SCHUIFKAAS van de sprankelend ogende Linda Beele. Net voor de klok het nieuwe jaar zou inluiden, vroeg Linda een ISBN nummer aan. In januari was het boek definitief af en kon ze eindelijk haar geheim prijsgeven. Zelfs haar zus wist van niets, dus toen zij het boek mocht lezen -een voor Linda zenuwslopend weekend- en enthousiast en ontroerd teruggaf, wist Linda dat het echt af was. Na een intieme presentatie voor vrienden en familie volgde een succesvolle boekpresentatie in haar woonplaats Purmerend. Nu is Linda klaar voor de rest van het land. Het boek, dat in eigen beheer wordt gedrukt, gaat over Linda’s moeder. De verhalen waar Linda vroeger tijdens de betoverende schemeruurtjes naar luisterde, moesten gewoon verteld worden. Ook Linda’s eigen ervaringen met haar moeder, de plotselinge huilbuien, overbezorgdheid, of vreemde blikken, vielen uiteindelijk op zijn plaats na jaren van onderzoek, luisteren en opschrijven.
…Mijn karakter, dat pakken ze nooit van me af…
Nooit meer Schuifkaas gaat over Nora, Linda’s moeder, in 1920 geboren in Den Haag, die na de dood van haar moeder op zesjarige leeftijd naar een weeshuis wordt gebracht met haar zusje. Zo jong als ze is, gaat ze toch op zoek naar haar eigen onafhankelijkheid en gedurende haar verblijf leert ze met vallen en opstaan en een dot humor zichzelf te redden in de niet al te zachtzinnige wereld. Met meer geluk dan wijsheid komt ze bij werkhuizen terecht als dienstmeisje, maar de 2e wereldoorlog maakt daar een gruwelijk einde aan. De magere jaren tijdens en net na de oorlog overleeft ze, samen met haar zus en zwager. Als ze haar neefje een paar daagjes meeneemt naar een hotel, komt ze de liefde van haar leven tegen. Rijker dan ooit, maar nog steeds onzeker over haar mooie uiterlijk, lacht de wereld haar toe, alleen de dood van haar tweede kind komt ze nooit echt te boven.
In het tweede deel vertelt Linda vanuit haar eigen belevingswereld. Linda blijkt veel van haar moeder te hebben. Vooral haar lange benen en pittige karakter! Het zware verleden van Nora drijft regelmatig naar boven en Linda heeft daar moeite mee, vooral als onbezorgde puber. Maar gelukkig wint het wederzijds vertrouwen het van de angst.
Linda Beele (61), moeder van vier, ondernemende vrouw, rolde via een opleiding Verpleegkundige naar een docentenopleiding. Gaf jaren les. Frustratie door wegbezuinigde projecten leidde tot nieuwe uitdagingen en Linda begon een cursus interieurstylist. Een eigen succesvol bedrijf volgde. Tot de crisis zich aankondigde. Schrijven deed ze al via blogs en al jaren liep ze met het idee een boek te schrijven over haar moeder. Opeens, na de vraag “Wat doe je nu? te beantwoorden met: ‘Ik schrijf een boek!”, moest ze wel. Heftige jaren volgden, tweemaal in totale afzondering een maand alleen in Turkije om zich volledig te richten op het boek, en dan de geboorte van je eigen boek, waarin “de fantasie groeit uit de wortels van het geheugen”. Juist zonder de herinneringen van moeder of zus, om helemaal te focussen op haar eigen gedachten en gevoelens.
Het resultaat is een verbazingwekkend, ontroerend verhaal. Er zou zo een film van gemaakt kunnen worden….
Diane Roozendaal
Vrouwen van nu, oktober 2016
Interview Libanon Lyceum
Interview door Joke Hirdes met oud-leerling Linda Beele, Voltreffer Uitgave van de Vereniging Oud-Leerlingen Libanon, juni 2016
klik hier voor Pdf versie
Wanneer kwam je op het Libanon, Linda?
In 1967 kwam ik op het Libanon. Het was de zomer van de flowerpower; je kon er niet omheen. Demonstraties tegen de oorlog in Vietnam, protestsongs, jongelui met bloemen in hun haar. Je hoefde de radio maar aan te zetten of ze draaiden een liedje dat hieraan was gerelateerd. De ‘summer of love’, waarin Scott McKenzie iedereen opriep naar San Francisco te komen met bloemen in het haar. En ik ging naar de dependance aan de Weteringstraat, ik was twaalf.
Heb je nog leuke herinneringen uit die tijd, aan leerlingen, gebeurtenissen of docenten?
Tja, wat zijn leuke herinneringen? De hele middelbare schooltijd is nogal een turbulente tijd geweest en niet alleen voor mij, denk ik. Wat me het meest is bijgebleven van die tijd, is dat het hard werken was. Niet alleen voor de te behalen cijfers, maar vooral om te zorgen dat je niet buiten de boot viel.
Wat ben je na het Libanon gaan doen? Ben je getrouwd, heb je kinderen…..
Na het Libanon heb ik de opleiding Verpleegkundige in Dijkzigt gedaan en daarna ging ik naar de Sociale Academie in Rotterdam om docent te worden. Na ruim twintig jaar gewerkt te hebben in de gezondheidszorg gooide ik het roer om en begon een eigen interieuradviesbureau in mijn huidige woonplaats Purmerend. Ik ben getrouwd en we hebben naast twee dochters en twee zoons ook nog vier kleinkinderen.
Hoe ben je er toe gekomen een boek te schrijven en wat is het voor soort boek?
Schrijven is altijd mijn passie geweest. Ik kon nog maar net lezen en schrijven en toen had ik al een boekje geschreven. Op mijn twaalfde flanste ik op de typemachine van mijn vader een tweede boek in elkaar. Maar het ‘echte’ werk kwam later. Bijna tien jaar had ik een column in de plaatselijke krant, waarin ik lezers tips gaf over het inrichten van hun huis. In die tijd ontstond ook het idee om een boek te gaan schrijven gebaseerd op het leven van mijn moeder.
Maar waarom een boek over haar leven? Als klein meisje zat ik dikwijls met mijn moeder voor het raam in de achterkamer wanneer het begon te schemeren. De tijd dat aan de dag een einde was gekomen, maar er nog geen plaats was voor de avond. Mijn moeder stak de lichten nog niet aan, maar begon te vertellen. Ik luisterde en vroeg zo weinig mogelijk. Mijn moeder vertelde over het weeshuis waar ze was opgegroeid. En over de tijd daarna. Het waren steeds dezelfde verhalen, maar ik kon er geen genoeg van krijgen.
‘Wat ik allemaal heb meegemaakt’, zei ze vaak, ‘daar kan ik een boek over schrijven’.
Zij heeft het niet gedaan, maar ik wel. Het boek heet NOOIT MEER SCHUIFKAAS en is een aangrijpende roman over het leven van de hoofdpersoon Nora die opgroeit in een weeshuis in Den Haag en na de oorlog in Rotterdam gaat wonen. Het verhaal is ontroerend, maar nooit zonder een vleug humor. Daadwerkelijk ben ik er drie jaar mee bezig geweest. Ik heb gekozen voor een roman waarin feit en fictie vloeiend in elkaar overlopen.
De verhalen die mijn moeder over haar verleden heeft verteld en mijn eigen herinneringen, beide gekleurd of verbleekt door de tijd, zijn mijn waarheid geworden en vormen de basis van dit boek.
Ik heb veel onderzoek gedaan. Dat was een bijzondere ervaring. Om een tijdsgetrouw beeld te kunnen schetsen heb ik gebruik gemaakt van vele bronnen zoals het Gemeentearchief van Den Haag en het Stadsarchief van Rotterdam, het NIOD, en interviews met mensen die deze tijd hebben meegemaakt. Ook heb ik mij twee keer een maand afgezonderd in een appartement in een warm oord om ongestoord te kunnen schrijven.
Tot slot nog een beschrijving van het boek NOOIT MEER SCHUIFKAAS, geschreven door Linda Beele en uitgekomen in maart 2016.
Nora wordt in 1920 geboren in Den Haag. Na de dood van haar moeder gaat ze, zes jaar oud, naar een weeshuis. Zij gaat al vroeg op zoek naar haar eigen onafhankelijkheid. Amper twee jaar nadat Nora het weeshuis heeft verlaten breekt de Tweede Wereldoorlog uit. Op wonderbaarlijke wijze overleeft zij de oorlog.
Nora’s dochter beschrijft het levensverhaal van haar moeder, eerst vanuit de hoofdpersoon en later vanuit haar eigen belevingswereld. Het verleden van Nora zit dicht onder de oppervlakte en de dadendrang van haar onbezorgde dochter leidt tot strubbelingen, maar ook tot anekdotische momenten en wederzijds vertrouwen. Aan het einde van haar leven blijkt dat Nora weer van anderen afhankelijk is…
Joke Hirdes
Voltreffer, juni 2016